W schronisku dla nastolatek w Bogocie grupa dziewcząt zamyka oczy i wyobraża sobie „Alis”, fikcyjną koleżankę. Ta zabawa staje się bezpieczną przestrzenią do projekcji własnych doświadczeń — często naznaczonych ulicą i przemocą — a poprzez nadanie Alis życia ujawniają się wspomnienia, lęki i marzenia o przyszłości.
En un albergue para adolescentes en Bogotá, un grupo de chicas cierra los ojos e imagina a “Alis”, una compañera ficticia. Ese juego se convierte en un espacio seguro para proyectar sus propias vivencias —muchas marcadas por la calle y la violencia— y, al dar vida a Alis, revelar recuerdos, miedos y sueños de futuro.
